Mannen horen niet vies te zijn van dirty talk en zonder enige moeite een dickpic op je beeldscherm te gooien. Toch? Oscar, man zijnde, spreekt zijn onvermogen en onwil tot dirty talk uit.
Als man moet ik op gebied van seks ijskoud zijn. Ik moet niet twijfelen; mijn verstand uitschakelen en me overgeven aan een oerinstinct. Maar dat ben ik niet en dat kán ik niet. Kort geleden volgden de foto’s elkaar in rap tempo op (dan weer onder de gordel, dan weer daarboven). Wat doe je dan als jongen? Ik wist het niet en ik weet het eigenlijk nog steeds niet.
Een foto zegt meer dan duizend woorden, en toch verschijnt mijn lul niet voor de camera.
Als een foto binnenkwam kregen mijn ogen eerst goed de tijd, want een plezierig uitzicht bleef het evenwel. Hierna werd een reactie van mij verwacht, zoals dat in een gesprek wel vaker het geval is. Toch bleef het stil. Ik wist het niet, moest ik een foto terugsturen of moest ik haar vertellen wat ik met haar zou doen als ze naast me lag? Het plan om zelf een kinky-foto te sturen viel snel af: knappe jongen die met de flits aan(!) een mooie piemel op beeld vangt. Ze zijn gewoon niet fotogeniek. Een foto zegt meer dan duizend woorden en toch verschijnt mijn lul niet voor de camera. Zouden er echt vrouwen zijn die op dergelijke kiekjes zitten te wachten? Kan het me heel moeilijk voorstellen. Om tijd te winnen begon ik maar ludieke foto’s uit het archief te sturen. Ik in een poncho, ik knuffelend met boom, etc.
Plan B werd ook geschrapt. Wat ik tijdens dirtytalken voel, kan men het best typeren als een soort plaatsvervangende schaamte voor mijzelf. Ik zie mijn vingers typen, het zijn mijn woorden. En toch schaam ik me kapot dat ik zoiets verstuur. Ik zeg bijvoorbeeld: ‘heb ook zin in jou.. mijn vingers willen verdwalen dáár.’ Tegelijkertijd denk ik: ‘Jezus Christus, wat is er mis met mij? Wie zegt dat?!’ Ja, het verbale opgeilen staat ver van mij af. Uiteindelijk verzon ik Plan C: haar naar waarheid vertellen hoe mooi ik vond wat ik zag.
Vorige week ontmoette ik haar voor een onschuldig drankje. Na mijn eerste woordje, eerste keer zonder zijwieltjes en mijn allereerste ‘eerste keer’ beleefde ik vorige week dus mijn eerste tinderdate. Wat ik verwachtte kwam niet overeen met wat ik daadwerkelijk ervaarde. In de dagen dat ik haar via tekstberichten leerde kennen waren de gesprekken gelardeerd met sexy foto’s en dubbelzinnige toespelingen. Nu regende het geen zinnetjes als ‘ik wil je’, ‘ik kus je’ en ‘ik zus en ik zo je’. Ik vond het een fijn gesprek, eindelijk hoefde ik mijn woorden niet meer te wegen voor ik ze sprak. En wat er na dat onschuldige drankje gebeurde? Daar spreek ik me liever niet over uit.
